Locatie: Stargard Szczeciński, Polen.

Functie: manschappenkamp.

Datum ingebruikname: 13 september 1939 als Dulag, vanaf 20 oktober 1939 als Stalag II-d.

Nationaliteiten: B, F, YU, PL, SU, I, NL, GB.

Aantal Nederlandse gevangenen: minstens 3100.

Datum bevrijding: in januari 1945 door Sovjet-troepen.

Het kamp in Stargard werd in september 1939 opgericht op een tot dan toe in gebruik zijnd oefenterrein. Het diende als opvang voor Poolse krijgsgevangenen die in de open lucht of in tenten verbleven. Zij bouwden het kamp op, dat vervolgens tussen mei en juni 1940 huisvesting bood aan Franse, Belgische en Nederlandse krijgsgevangenen. Vanaf juni 1941 stroomde het kamp vol met gevangengenomen Sovjet-militairen. Het terrein was in drie sectoren verdeeld: een Vorlager, een Hauptlager en een Nordlager. De sectoren waren met prikkeldraad van elkaar afgescheiden. De Nederlanders verbleven in mei 1940 enkele weken in het kamp. Begin juni keerden zij terug naar Nederland.

Vanaf mei 1943 bevonden zich slechts twintig Nederlandse krijgsgevangenen in Stalag II-d Stargard. Zij waren allen Joods. Over hun behandeling hadden de twintig joodse militairen niets te klagen, alleen het broodrantsoen was constant te weinig. Wel maakten zij zich grote zorgen over het lot van hun familieleden. Ook het uitblijven van de pakketten met Liebesgaben bedrukte hen zeer.

Tegenwoordig is het complex in gebruik als gevangenis.